JEJERE MANUNGSA

Karipta dening L. Yuyun D.S

Ngerti…

Dudu karep

Laku kandheg

Kuciwa, karep kandheg

Rasa kagawa lunga tan bisa sirna

Dudu karep

Esemu kanthil ing pojoking ati

Lir tlutuh tumumplek memplak

Kari ngreridu ati

Ati kari juwing-juwing pungkasane mekingkring

Kabeh mau ra grahita

Teka ora diceluk

Lunga sapa nyana

Kleru…

Rasa kang kleru

Katinggal mlayu sansaya ngluru

Apa kang ana pancen kleru

Saumpama pethuk paribasan remuk

Sapa kang daktutuh

Lakumu mengetan

Dalanku mengulon

Tangeh kapethuk

Rasa iki nggubet tan bisa uwal

Ancik-ancik pucuking eri

Aku maju gawe tatu awakku

Aku mlayu katerak lindhu

Aku mandheg kalindhes watu kajugrugan Semeru

Rasa apa iki

Cupet nalarku

Cubluk angenku

Cupet, cubluk candhakku

Aku ora bisa nyekel

Kamangka ana ing tlapukan

Aku mung jejere manungsa

Kabeh adoh saka kuwawa

Manawa kabeh bisa diputer

Aku njaluk tekamu ora liya

Ora ana kabut peteng dadi pepalang

Padang pranyata peteng dadi pepalang

Aku bakal nyuwun marang Akarya Jagad

Aku manungsa kuwawa

Kang pantes njaluk sacuwil atimu

Kabeh dak pendhem jero

Jero selaning kalbu

Bakal ilang bebarengan jalma merem ing Pangku

Aja dadi atimu.


download

Komentar

Postingan populer dari blog ini

Wacan Deskripsi

Tanggap Wacana ing Pahargyan Warsa Enggal/Tahun Baru

NGRINGKES TEKS